Amnesty International’s nieuwste uitstrijkje over Israël

Amnesty International UK wacht sindsdien af Holocaust herdenkingsdag Om zijn laatste verklaring over Israël vrij te geven – het hangt ervan af dat de Palestijnen die geschiedenis negeren en proberen het opnieuw te creëren.

Nu Amnesty Israël voor het eerst officieel beschuldigt van “racistisch” te zijn, kan men verwachten dat de media vol zullen zijn.

Antizionistische activisten en politici gebruiken de term graag om de Israëlische staatsburgerschapswetten en het nationale veiligheidsbeleid te verheerlijken – door de Joodse staat te legaliseren door het gelijk te stellen aan het oude racistische regime van Zuid-Afrika.

Myanmar blijft genocide plegen tegen Rohingya-minderheden: Amnesty International heeft slechts één land de schuld gegeven van zijn huidige racistische beleid. Het is niet China, Iran of Syrië die de minderheidsbevolking willen uitroeien.

Dit rapport geeft een overzicht van de geschiedenis van Israël sinds de onafhankelijkheid en noemt voorbeelden van “racistische staatswreedheden”.

Maar Amnesty negeert veel geschiedenissen. De Holocaust verschijnt Alleen 1952 Bij de bespreking van het verlenen van staatsburgerschap aan elke Jood die het Israëlische staatsburgerschap wil. Het verwijst naar “exodus” – bijvoorbeeld zonder de joodse afkomst van Kamal Abdel Nasser uit Egypte te noemen.

Yasser Arafat verscheen niet. Het noemt Hamas 25 keer, maar heeft geen details over zijn politieke en militaire plannen die expliciet gericht zijn op de vernietiging van Israël. Verwijzingen naar de “strakke” beperkingen van Egypte bij het overschrijden van de grens bij Rafah verklaren niet het “waarom” – dat wil zeggen, de wens van het land om terroristische aanslagen aan weerszijden van de grens te voorkomen. Mei 2021 beschrijft willekeurige raketaanvallen op Israëlische burgers als “gewapende vijandelijkheden”. [breaking] Uit. “

Het Palestijnse politieke leiderschap lijkt eenvoudigweg niet echt het gevoel te hebben dat het lang een vaststaand beleid heeft gevoerd om Israël zijn bestaansrecht te ontzeggen. Nogmaals, het is niet van mening dat de Palestijnen enige controle hebben over hun eigen acties.

De lange sectie “aanbevelingen” roept op tot sancties, wapenembargo’s en andere internationale maatregelen tegen Israël. Maar het is aan de Palestijnen en hun politieke leiders om “de discriminerende impact van Israëls apartheidssysteem op het Palestijnse volk te documenteren” en de veiligheidscoördinatie met Israël te stoppen.

Hamas heeft niets te maken met het opgeven van zijn genocidale retoriek, laat staan ​​met zijn pogingen om resultaten te behalen. Of verdere raketaanvallen uitvoeren op burgerdoelen.

Het is triest om te zien dat de op een na grootste mensenrechtenorganisatie ter wereld dit afval dumpt, maar Amnesty biedt niets nieuws: veel meer barsten, dubbele standaarden en afranselingen op het bureau.